Temos que recoñecer que os obxectos e os lugares non son, por si mesmos, o que é importante no patrimonio cultural; son importantes polos significados e usos que as persoas lle outorgan a eses bens materiais e aos valores que representan.
Segundo o que expresa a UNESCO, o patrimonio inmaterial refírese ás prácticas, expresións, saberes ou técnicas transmitidas polas comunidades de xeración en xeración.
En todo caso, entendemos por patrimonio inmaterial aos usos, representacións, expresións, coñecementos e técnicas, xunto cos instrumentos, obxectos, artefactos e espazos culturais que lles son inherentes e que as comunidades, os grupos e, nalgúns casos, os individuos recoñezan como parte integrante do seu patrimonio cultural.
Este patrimonio maniféstase en particular nos ámbitos seguintes:
- Tradicións e expresións orais, incluído o idioma.
- As artes do espectáculo.
- Os usos sociais, rituais e actos festivos.
- Os coñecementos e usos relacionados cos seus ámbitos de actuación.
- As técnicas artesanais tradicionais.
“O patrimonio inmaterial, aquel que non podemos palpar nin localizar nun lugar concreto é tal vez o máis importante e fráxil á vez, xa que se atopa principalmente aloxado nas nosas mentes.”
Eu mesmo